Ik heb meer dan eens laten blijken dat mijn vierde jaar voor een groot deel in het teken stond van mijn eigen bedrijf. Dit heeft niet alleen uitwerking gehad op hoe ik samenwerk in groepen, maar ook op hoe ik naar mijzelf kijk als journalist. Ik weet inmiddels dat ik verder wil in de richting van nieuwe of digitale media. Dit komt mede dankzij de uren die ik in The News Frontier heb gestopt, maar ook door het maken van mijn reflectie. Het afgelopen jaar heb ik me vooral beziggehouden met interactiviteit. Of het nu voor Ondernemerschap & Innovatie was of voor mijn reflectie (augmented reality), ik heb me iets meer verdiept in het interactieve medium. Tijdens het O&I project maakte ik kennis met het programma Klynt. Met dit programma kun je interactieve producties maken. Dat is natuurlijk al leuk op zich, maar het is nog interessanter als die producties journalistiek getint zijn. Dat is iets waar we ons met The News Frontier in verdiept hebben. Ik vond het ontzettend belangrijk, maar ook heel leuk, om voor mijn portfolio zelf aan de slag te gaan met Klynt. Het resultaat is de interactieve productie: Are you a ‘fraud’?

Het onderwerp ‘cv-fraude’ is tot me gekomen tijdens een lunch op stage. Een collega sprak over een vriendin van haar, die op zwangerschapsverlof was gegaan. Tijdens haar verlof bleek dat haar vervangster zich vreemd gedroeg. Toen ze terugkwam van verlof, kon de vervanger aan de slag op een andere functie en zij moest de sollicitatie regelen. Uit de sollicitatie bleek uiteindelijk dat er een diploma ontbrak. Deze zou ‘kwijt zijn’. De vrouw die de sollicitatie op zich nam, deed navraag bij de opleiding, maar zij mochten eigenlijk niks zeggen. Toch wisten ze los te laten dat de vervangster de opleiding niet had afgerond.
Het onderwerp greep me gelijk aan. Ik heb altijd een enorm moreel besef gehad. Liegen is eigenlijk ‘not done’, grote leugens al helemaal niet. Ik kon me niet goed voorstellen dat iemand zou liegen over zijn diploma. Ook vond ik het opmerkelijk dat het opleidingsinstituut eigenlijk niks mocht loslaten. Maar het was al helemaal markant dat het bedrijf blijkbaar weinig onderzoek had gedaan naar de nieuwe werknemer. Het was voor mij de reden om mijn interactieve productie over cv-fraude te houden. Ik denk dat iedereen wel eens een leugentje om het bestwil op zijn cv zet, maar hoe ver ga je daarin? In mijn productie krijg je een aantal scenario’s voorgeschoteld, waarin je een keuze moet maken over je cv. Dit heeft gevolgen voor de uitkomst.

Ik heb de productie gemaakt door mijn scherm te filmen, omdat ik weinig ervaring heb met filmen en monteren met een camera. Wel wilde ik een visuele productie maken, maar dit onderwerp leent zich er perfect voor om via het scherm te worden gefilmd. Ik heb de invalshoek van de werknemer die solliciteert gekozen, omdat ik denk dat de meeste mensen zich het best kunnen inleven in die rol.

Met deze productie wil ik mijn originaliteit en creativiteit aantonen. Ik vind het onderwerp ontzettend interessant en het leent zich voor nog veel meer onderzoek. Het is een alledaags onderwerp, waar je toch weinig over hoort. Maar eens in de zoveel tijd komt er weer een politicus of dokter in het nieuws, die gefraudeerd heeft met zijn of haar werkverleden. Zo bleek in augustus dat een Duitse politica dertig jaar lang had gelogen dat ze een rechtenstudie had afgerond. Ook Evan Rozenblad, een politicus die in 1994 voor de PvdA in de Tweede Kamer werd gekozen, loog over zijn cv. Zo bleek onder meer dat hij geen directielid was geweest bij de Universiteit van Paramaribo, hij had slechts een leidinggevende functie in de bibliotheek vervuld. Maar uit het voorbereidend werk voor mijn productie blijkt ook dat bedrijven een Verklaring Omtrent het Gedrag al snel accepteren als voldoende bewijs dat een sollicitant deugt.

Ik ben creatief en origineel geweest in de uitwerking van de productie. Ook was het veel werk om de productie op de juiste manier vorm te geven. Er is sprake van meerdere verhaallijnen, waarvoor ik ongeveer 25 video’s heb moeten opnemen. Op deze manier wordt het verhaal opgesplitst in meerdere verhaallijnen, zodat er meerdere uitkomsten zijn. Ook de publicatie was erg veel moeite, maar uiteindelijk heb ik zonder hulp van buitenaf de productie weten te publiceren. Omdat elke keuze wel of niet zichtbaar is in het cv (dit zie je ook steeds in elk filmpje terug), moest ik ervoor zorgen dat alle keuzecombinaties ook klopte. Als je bij elke keuze (er zijn er drie) ja of nee kan antwoorden, krijg je steeds meer keuzemogelijkheden (keuze 1: ja/nee, keuze 2: ja/nee, nee/ja, ja/ja, nee/nee, keuze 3: ja/ja/ja, nee/nee/nee, ja/nee/nee, ja/nee/ja, nee/ja/nee, nee/ja/ja enzovoorts). Dit maakte het af en toe lastig om de productie kloppend te krijgen. Uiteindelijk is me dit wel gelukt. Ook ben ik tevreden met de aanvullende informatie die verwerkt is in mijn productie. Op deze manier kon ik ook relevante journalistieke context toevoegen aan de productie, die verder op een fictief verhaal berust. Het was even uitzoeken of het mogelijk was om een informatiebutton te maken met tekst in Klynt. Op een gegeven moment slaagde ik erin om tekst te verwerken bij het informatie-icoontje, waar de gebruiker op kan klikken. Kortom: genoeg complicaties en complexiteit waar ik mee te maken kreeg. Al met al ben ik zeer blij dat het gelukt is om interactiviteit, wat zo’n groot deel vormde van mijn vierde jaar, te verwerken in mijn portfolio.